tezer özlü

az ve öz kitap yazmış kadın yazarımız. otostopla avrupayı gezecek kadar çılgın bir gençlik yaşamış. eserleri şu şekildedir ; (bkz: eski bahçe) (bkz: çocukluğun soğuk geceleri) (bkz: yaşamın ucuna yolculuk) (bkz: kalanlar)

hüznü ağır gelen başarılı yazar.

hayat bağıra bağıra, susmayı öğretir insana..

her şey geçiyor. hiçbir şey geçmese de.

türk edebiyatının lirik prensesi.intihara teşebbüs etmiş ama kanserden ölmüş.sanki intiharları sindirmek onu yaralamış gibi geliyor bana.

sürekli ağlak bir ruh halinde olmak, birilerine sürekli sitem etmek, hayatta hiç mutlu olamamak ve bunları soyadınla paralel bir şekilde sözlere dökerken sürekli toplumsal mesajlar vermek çok zor. tebrik ediyorum kendisini.

"ölüm düşüncesi izliyor beni. gece gündüz kendimi öldürmeyi düşünüyorum. bunun … belli bir nedeni yok. yaşansa da olur, yaşanmasa da. bir kaygı yalnız. beni, kendimi öldürmeye iten bir kaygı. karanlık bir gecenin geç vaktinde kalkıyorum. herkes her geceki uykusunu uyuyor. ev soğuk." (bkz: çocukluğun soğuk geceleri)

çocukluğun soğuk geceleri ve yaşamın ucuna yolculuk

" sana yük olacağımı sanma. ben yalnızca kendime yük olurum. "

''...gecenin bu saatlerinde insanlar kısıyorlar seslerini. sessizlik bürüyor ortalığı... ben de daha iyi duyuyorum dinlediğim müziği. daha çok yitiriyorum her şeyi, tüm düşüncelerimi. olmayan düşüncelerimi...''

" ben, belli bir ülkesi olmayan insanlardanım. "

"doyumsuz dünyamı avucumun içine alıp sıkıyorum. her şeye hazırım. hastalığa, aşka, gitmeye, kalmaya."

"bir kitapta okumuş, bir filmde izlemiş gibiyim beraberliğimizi."

"en çok güvenim ve sevgim olan insan sensin. benden çok uzak kaldın. sana ihtiyacım var."

okuması zor bir yazar. bundan önce eski bahçe'yi okumuştum ve beğendiğim için şu an okuduğum kitap olan yaşamın ucuna yolculuk'u almıştım. öyle yolda giderken zaman geçsin diye okunacak kitaplar değil. sakin kafayla anlaya anlaya okumak lazım.

''hiç kimseyi yalan söylediğini anlayacak kadar tanımak istemiyorum.''

"gece gündüz kendimi öldürmeyi düşünüyorum. bunun belli bir nedeni yok. yaşansa da olur yaşanmasa da. bir kaygı yalnız. beni, kendimi öldürmeye iten bir kaygı. karanlık bir gecenin geç vaktinde kalkıyorum. herkes her geceki uykusunu uyuyor. ev soğuk. çok sessiz davranmaya özen gösteriyorum. günlerdir biriktirdiğim ilaçları avuç avuç yutuyorum. kusmamak için üzerine reçelli ekmek yiyorum. genç bir kızım. ölü gövdemin güzel gözükmesi için gün boyu hazırlık yapıyorum. sanki güzel ölü bir gövdeyle öç almak istediğim insanlar var."

1982 dünya kupası ve dünyada yarattıgı karmaşadan sikayetcı olarak;kim bilir belki bir sonraki dünya kupasını görmem der ve 86 dunya kupasindan önce ölür.insanın icini ekmek gibi kizartan bir melankoliye sahiptir. kafanızı duvarlara vura vura okursunuz.

"yaşanacak bir yaşam vardır. binilecek bisikletler var. yürünecek yaya kaldırımları ve tadına varılacak güneş batışları vardır."

"kimseden bir şey beklememeyi öğrendiğim gün, işte o zaman özgür olacağım."

"haykırmak istediğim çok şey var. büyük kayıplar yıkacak değil bizi. açıkça birbirimizle konuşamıyorsak ben ağlamak, bağırarak ağlamak için bahçenin yeşillikleri gerisinde ki odama geçiyorsam, biliyor musun, ne güzel ağıtlar içinde uyuyakalmak?"

"hiç kimseyle birlikte yaşlanmak istemiyorum. kendimle bile."

"nereden geldiğim sorusunu yanıtlamak istemiyorum. hiçbir yerden gelmiyorum. kendimden başka."

"başıma buyrukluğuma hayranım."

--- spoiler --- her şey geçiyor. hiçbir şey geçmese de. tezer özlü --- spoiler ---

--- spoiler --- her zaman yabanci insanlar bize dostlarimizdan daha cok sunan, veren kisiler. oyleyse yasamimizi neden yalniz yabancilar arasinda gecirmiyoruz. hicbir beklenti olmadan, hicbir yuk olmadan ya da insanin kendi kendine mutluluk dedigi kisa anlardan yoksun. tum duygularin en guzeli duygusuzluk, oyle bir duygusuzluk ki, insanin tum dunyayi ve tum insalari kucaklayabilecegi duygusuzlugun duygusu. --- spoiler ---

tek bir kelimeden binlerce anlam çıkardığım günler de oldu, yazılan uzun cümleleri görmezden geldiğim günlerde. i̇nsanlara inanmaya çalışmaktan yoruldum. hayatıma giren her yeni insan, yeni bir yük benim için. i̇nsanların gündelik hırsları komik geliyor bana, hayatı ciddiye almıyorum. yaşamlarına bir kez bile dışarıdan bakamamış insanların, gerçekten dürüst olabileceğine inanmıyorum. tezer özlü

"i̇nsanın kendi yükünü taşıması, diğerlerinin yükünü taşımasından daha rahatlatıcı."

"kimse kimseyi unutmuyor ama asla karşı tarafın istediği biçimde hatırlamıyor."

''beni kendimi öldürmeye iten bir kaygı''

“sizin düzeninizle, akıl anlayışınızla, namus anlayışınızla, başarı anlayışınızla hiç bağdaşan yanım yok. 
aranızda dolaşmak için giyiniyorum. hem de iyi giyiniyorum. i̇yi giyinene iyi yer verdiğiniz için. aranızda dolaşmak için çalışıyorum. i̇stediğimi çalışmama izin vermediğiniz için. i̇çgüdülerimi hiçbir işte uygulamama izin vermediğiniz için. hiçbir çaba harcamadan bunları yapabiliyorum, bir şey yapıldı sanıyorsunuz. yaşamım boyunca içimi kemirttiniz. evlerinizle. okullarınızla. i̇şyerlerinizle. özel ya da resmi kuruluşlarınızla içimi kemirttiniz. ölmek istedim, dirilttiniz. yazı yazmak istedim, aç kalırsın dediniz. aç kalmayı denedim, serum verdiniz. delirdim, kafama elektrik verdiniz. hiç aile olmayacak insanla bir araya geldim, gene aile olduk. ben bütün bunların dışındayım..”

"gizlice korkulan şey hep gerçekleşir" diyor tezer özlü.bu cümleyi öğrendiğimden beri kozmik bir şaka mıdır bilmem ama böyle bir şey olursa naparım diye gecelerce düşündüğüm olaylar bir bir gerçekleşti.yine de seviliyorsun tezer özlü.

acıyı mutluluk olarak tanımlayan güzel ablam.

nostaljik prenses.

kimseyle yaşlanmak istemiyorum, kendimle bile.

"insanın başkalarına söyledikleri kendi duymak istedikleridir. yazdıkları, okumak istedikleridir. sevmesi, sevilmeyi istediği biçimdedir."

acaba yaşasaydı birisi onu nasıl mutlu ederdi.. son bir iki haftadır hakkında çok düşünüyorum bu yazarın. bu soru aklımı kurcalıyor. belki de tezer ablayı biraz ona benzettiğim içindir. zamanında okurken düşündüğümden daha derin düşünmeye çalışıyorum bu yüzden ama yine de bulamıyorum cevabı. ömrünü kendine eziyete çeviren ve 42 yaşında dayanamayıp kanserden ölen bir kadın. arkasındaki lirik kalite çok iyi olsa da hayır, onunla benzeşmeyecek. "insanın başkalarına söyledikleri kendi duymak istedikleridir. yazdıkları, okumak istedikleridir. sevmesi, sevilmeyi istediği biçimdedir."

"ben yeterince iyi değilim, tamamen kötü de değilim, güven veremiyorum ama umursamaz da değilim. kaçmıyor, duramıyorum da. sarhoş gezmiyorum, ama her an ayık değilim. bağımlı değilim, kaçabilecek kadar da özgür değilim." (yaşamın ucuna yolculuk)

"Burası bizim değil, bizi öldürmek isteyenlerin ülkesi."

''Şunu öğrenmelisin: Sen hiçbir işe yaramaz değilsin. Seni senden çalan toplumdur.''

Sizin düzeninizle, akıl anlayışınızla, namus anlayışınızla, başarı anlayışınızla hiç bağdaşan yanım yok. Aranızda dolaşmak için giyiniyorum. Hem de iyi giyiniyorum. İyi giyinene iyi yer verdiğiniz için. Aranızda dolaşmak için çalışıyorum. İstediğimi çalışmama izin vermediğiniz için. İçgüdülerimi hiçbir işte uygulamama izin vermediğiniz için. Hiçbir çaba harcamadan bunları yapabiliyorum, bir şey yapıldı sanıyorsunuz. Yaşamım boyunca içimi kemirttiniz. Evlerinizle, okullarınızla, işyerlerinizle. Özel ya da resmi kuruluşlarınızla içimi kemirttiniz. Ölmek istedim, dirilttiniz. Yazı yazmak istedim, aç kalırsın dediniz. Aç kalmayı denedim, serum verdiniz. Delirdim, kafama elektrik verdiniz. Hiç aile olmayacak insanla bir araya geldim, gene aile olduk. Ben bütün bunların dışındayım. (Yaşamın Ucuna Yolculuk) Şunu öğrenmelisin: Sen hiçbir işe yaramaz değilsin. Seni senden çalan toplumdur.

psikolojiyi derinden etkileyen kitaplara sahip, rahmetli olmuş kadın yazar. yaşamın ucuna yolculuk isimli kitabı insanı intihara kadar götürebilecek derinlikte.